Isidar Mithrim
From Krasnapedia
Contents |
Świat: Alagaësia
Isidar Mithrim, Gwiaździsty Szafir - wielki klejnot tworzący sklepienie głównej komnaty Tronjheimu, a zarazem podłogę smoczej twierdzy. Jego serce tworzy wielka róża.
Wyrzeźbienie klejnotu
Isidar Mithrim został wyrzeźbiony w epoce Herrana przez Dûroka Ornthronda. To nie on znalazł Isidar Mithrim, lecz on wydobył go z kamienia. On go wyrzeźbił i on wypolerował. Pięćdziesiąt siedem lat pracował nad Gwiaździstą Różą. Klejnot fascynował go jak nic innego. Każdej nocy pochylał się nad Isidar Mithrimem aż do wczesnego rank, bo nade wszystko chciał, by Gwiaździsta Róża stała się nie tylko dziełem sztuki, ale też czymś, co trafi do serca każdego, kto na nią spojrzy, o zapewni mu zaszczytne miejsce u stołu bogów. Był tak oddany pracy, że gdy w jej trzydziestym drugim roku żona oświadczyła mu, że albo podzieli się brzemieniem z uczniami, albo ona opuści jego dwór, [[Dûrok nie odrzekł ni słowa, tylko odwrócił się do niej plecami i nadal rzeźbił kontury płatka. Pracował nad Isidar Mithrimem, dopóki nie zadowoliła go każda linia i krzywizna. A potem odrzucił ściereczkę do polerowania, cofnął się o krok od Gwiaździstej Róży, powiedział: "Gûntero, chroń mnie, gotowe", i padł martwy na ziemię. (...) Jego serce przestało bić. Bo po cóż jeszcze miał żyć?
Rozbicie klejnotu
Podczas Bitwy w Farthen Dûrze klejnot został rozbity przez elfkę Aryę, oraz smoczycę Saphirę, które ruszyły na pomoc Eragonowi walczącemu z cieniem Durzą w głównej komnacie Tronjheimu. Odwróciło to uwagę Durzy od Eragona, dzięki czemu Eragonowi udało się go pokonać.
Po bitwie krasnoludy wpadły w wielką rozpacz, więc Saphira przysięgła królowi Hrothgarowi, że jeżeli złożą wszystkie, nawet najdrobniejsze odłamki z powrotem w integralną całość - ona za pomocą magii połączy je znów w jeden klejnot.
Rekonstrukcja klejnotu
Rekonstrukcję klejnotu, król Hrothgar powietrzył Skegowi z Dûrgrimst Gedthrall.
Na posadzce komnaty krasnoludy wzniosły drewniane rusztowanie, mające sześćdziesiąt stóp średnicy, i na konstrukcji z dopasowanych dębowych belek fragment za fragmentem składały strzaskany Isidar Mithrim, pracując z głębokim oddaniem i ostrożnością. Zebrane drzazgi przechowywały w otwartych skrzynkach, wyściełanych surową wełną; każdą z nich opisywał szereg pajęczych runów. Skrzynki zajmowały znaczną część zachodniej części olbrzymiej sali. Pochylało się nad nimi około trzech setek krasnoludów, skupionych na pracy i próbujących spasować okruchy tak, by tworzyły spójną całość. Kolejna grupa krzątała się wokół rusztowania, zajmując się rozbitym klejnotem i wznosząc kolejne struktury. (...) szczątki szczątki Isidar Mithrimu miały barwę łagodnego różu z ciemnopomarańczowymi żyłkami. (...) Górę Isidar Mithrimu (...) Arya rozbiła na duże fragmenty, które łatwo spasować. Natomiast dół Isidar Mithrimu (...) Siła uderzenia, napór odłamków na powierzchnię klejnotu, a także moc Aryi i Saphiry i upadek ku (...) [ Eragonowi ] i Cieniowi o czarnym sercu... Wszystko to strzaskało płatki róży, na malutkie fragmenty. A róża (...), róża jest sercem klejnotu. To najbardziej złożona, najpiękniejsza część Isidar Mithrimu. I ona właśnie rozpadła się najbardziej. Jeśli nie (...) [zdoła się] jej złożyć do ostatniej drobinki, równie dobrze (...) [można] oddać klejnot (...) złotnikom i pozwolić, by przerobili go na pierścienie[1].
Przypisy
- 1) Źródło: C. Paolini Brisingr (Rozdział: Krew na kamieniach), tłum. P. Braiter.
