Zamach na Eragona
From Krasnapedia
Line 6: | Line 6: | ||
Próba zamachu została przeprowadzona w korytarzu tuż obok [[Tronjheim#Sale wykute przez Korgana|sali z płaskorzeźbą niedźwiedzia]]. [[Eragon]]a, [[Kvîstor]]a i trzech pozostałych strażników zaatakowało siedmiu [[krasnolud|krasnoludów]] ubranych na czarno. Atakujący byli uzbrojeni w długie ostre sztylety o jasnych klingach mieniących się wszystkimi barwami tęczy i metalowe tarcze z ostrym szpikulcem po środku. Pierwszy zginął [[Kvîstor]] zabity przez jednego z napastników ciosem w szyję. Chwilę później [[Eragon]] pomścił jego śmierć. Kolejnymi trzema ofiarami okazali się być następni napastnicy, dekapitowani przez [[Eragon]]a. Następnego z napastników zabili trzej strażnicy [[Eragon]]a, a przedostatniego ponownie on sam. Walkę zakończył wybuch jednej z [[erisdar]] trafionej sztyletem, a ostatni napastnik zginął od poparzeń. Wszyscy trzej strażnicy [[Eragon]]a przeżyli wybuch. | Próba zamachu została przeprowadzona w korytarzu tuż obok [[Tronjheim#Sale wykute przez Korgana|sali z płaskorzeźbą niedźwiedzia]]. [[Eragon]]a, [[Kvîstor]]a i trzech pozostałych strażników zaatakowało siedmiu [[krasnolud|krasnoludów]] ubranych na czarno. Atakujący byli uzbrojeni w długie ostre sztylety o jasnych klingach mieniących się wszystkimi barwami tęczy i metalowe tarcze z ostrym szpikulcem po środku. Pierwszy zginął [[Kvîstor]] zabity przez jednego z napastników ciosem w szyję. Chwilę później [[Eragon]] pomścił jego śmierć. Kolejnymi trzema ofiarami okazali się być następni napastnicy, dekapitowani przez [[Eragon]]a. Następnego z napastników zabili trzej strażnicy [[Eragon]]a, a przedostatniego ponownie on sam. Walkę zakończył wybuch jednej z [[erisdar]] trafionej sztyletem, a ostatni napastnik zginął od poparzeń. Wszyscy trzej strażnicy [[Eragon]]a przeżyli wybuch. | ||
+ | |||
+ | == Dowody o winie [[Az Sweldn rak Anhûin]] == | ||
+ | |||
+ | * Przy ciałach napastników znaleziono ''bransolety ze splecionego końskiego włosia i błyszczących ametystowych kaboszonów. Ta odmian ametystu rośnie tylko w czterech częściach [[Beory|Gór Beorskich]]. Trzy z nich należą do [[Az Sweldn rak Anhûin]].''<span class="reference"><sup id="ref_{{{1}}}" class="plainlinksneverexpand">[{{SERVER}}{{localurl:{{NAMESPACE}}:{{PAGENAME}}}}#Przypisy]</sup></span> | ||
+ | |||
+ | = Przypisy = | ||
+ | |||
+ | * [[Zamach na Eragona#Dowody o winie Az Sweldn rak Anhûin|1)]] Źródło: C. Paolini '''Brisingr''' (Rozdział: ''Krew na kamieniach''), tłum. P. Braiter. | ||
[[Category:Alagaësia]][[Category:Historia]] | [[Category:Alagaësia]][[Category:Historia]] |
Revision as of 04:03, 28 February 2010
Contents |
Świat: Alagaësia
Zamach na Eragona - nieudany zamach na życie Eragona Cieniobójcy, przygotowany przez Dûrgrimst Az Sweldn rak Anhûin. Zamach ten miał miejsce w trakcie wyboru nowego króla - następcy Hrothgara i miał duży wpływ na sukces Orika, a tym samym Vardenów.
Przebieg zamachu
Próba zamachu została przeprowadzona w korytarzu tuż obok sali z płaskorzeźbą niedźwiedzia. Eragona, Kvîstora i trzech pozostałych strażników zaatakowało siedmiu krasnoludów ubranych na czarno. Atakujący byli uzbrojeni w długie ostre sztylety o jasnych klingach mieniących się wszystkimi barwami tęczy i metalowe tarcze z ostrym szpikulcem po środku. Pierwszy zginął Kvîstor zabity przez jednego z napastników ciosem w szyję. Chwilę później Eragon pomścił jego śmierć. Kolejnymi trzema ofiarami okazali się być następni napastnicy, dekapitowani przez Eragona. Następnego z napastników zabili trzej strażnicy Eragona, a przedostatniego ponownie on sam. Walkę zakończył wybuch jednej z erisdar trafionej sztyletem, a ostatni napastnik zginął od poparzeń. Wszyscy trzej strażnicy Eragona przeżyli wybuch.
Dowody o winie Az Sweldn rak Anhûin
- Przy ciałach napastników znaleziono bransolety ze splecionego końskiego włosia i błyszczących ametystowych kaboszonów. Ta odmian ametystu rośnie tylko w czterech częściach Gór Beorskich. Trzy z nich należą do Az Sweldn rak Anhûin.[1]
Przypisy
- 1) Źródło: C. Paolini Brisingr (Rozdział: Krew na kamieniach), tłum. P. Braiter.