Charakterystyka procesorów DSP: budowa, rozwiązania układowe

From Obrona

Procesor sygnałowy

Procesor sygnałowy (ang. Digital Signal Processor, procesor DSP) oznacza klasę specjalizowanych procesorów do cyfrowej obróbki sygnałów. Charakteryzują się rozdzielonymi pamięciami programu i danych (architektura harwardzka), możliwością równoczesnego odczytu instrukcji i danych, sprzętowym dostosowaniem do wykonywania operacji najczęściej występujących przy przetwarzaniu sygnałów (filtracji FIR i IIR, transformacji Fouriera, korelacji wzajemnej) i potokowym przetwarzaniem instrukcji.

Procesory DSP pojawiły się jako odpowiedź na zapotrzebowanie na sprawne układy do przetwarzania dźwięków mowy.

Pierwszy układ aspirujący do klasy DSP – 2920 – został wyprodukowany w roku 1979; zawierał procesor, pamięć EPROM i RAM i przetworniki analogowo-cyfrowe i cyfrowo-analogowe w pojedynczym chipie.

Innym znaczącym pionierem procesorów DSP był układ TMS32010 z roku 1982 prod. Texas Instruments.

Linki zewnętrzne

• DSP Developer's Village - strona firmy Texas Instruments
• http://www.zmitac.iinf.polsl.gliwice.pl/ui/instrukcje/DSP/DSP.PDF - dokument PDF (instrukcja laboratoryjna)
• http://www.eletel.p.lodz.pl/~makowski/old_html/ps1.pdf - prezentacja w pdf

Pochodzenie tekstu

Tekst pochodzi z polskiej Wikipedii lub opiera się na haśle z Wikipedii i udostępniony jest na licencji GFDL.

• Co to GFDL? - artykuł na pl.wikipedia.org
• GFDL - licencja GFDL w witrynie gnu.org