Διαδίκτυο
From Mproject
--147.102.138.97 16:22, 11 March 2007 (EST)--147.102.141.220 05:40, 11 March 2007 (EST)== Το Διαδίκτυο είναι ==ένα τεράστιο δίκτυο υπολογιστών. Για να επεξεργαστείτε την παρούσα λέξη κλικ στο edit ------------------------------------------------------------------------------------------------->
Θα μπορούσε να παρομοιαστεί σαν...
α) τον ιστό της αράχνης
β) το οδικό δίκτυο μια χώρας
γ) το τηλεφωνικό δίκτυο Οσοι διαβάσουν την ιστορία του τηλεφωνικού δικτύου θα καταλάβουν ίσως πως φτάσαμε μέχρι εδώ, αλλά και το σπουδαιότερο θα μπορουν να δουν το πραγματικά φανταστικό μέλλον που έρχεται
δ) ένας ατέρμονας
ε) Σπαγέττι με κόμπους..
ζ) τον αέρα που αναπνέουμε ...γιατί ο εικονικός κόσμος του διαδικτύου τροφοδοτεί με ενέργεια εκπαιδευτικές, επιχειρηματικές και κοινωνικές δραστηριότητες. Σήμερα είναι τόσο απαραίτητο όσο είναι ένας φίλος, μια ομάδα ή μια τάξη.
η) ένα τεράστιο δίκτυο υπολογιστών.
Πράγματι, τo Διαδίκτυο (Ιντερνετ) είναι ένα παγκόσμιο δίκτυο από διασυνδεμένους υπολογιστές οι οποίοι συνδέονται σε φυσικό επίπεδο με καλώδια χαλκού, οπτικές ίνες ή ασύρματες ζεύξεις. Αλλο όμως ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ (...σύνολο υπολογιστών και καλωδίων) και άλλο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΙΣΤΟΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ (...συλλογή από έγγραφα που διασυνδέονται μεταξύ τους με υπερ-συνδέσμους). Ο Παγκόσμιος Ιστός Πληροφοριών (World Wide Web - WWW) είναι προσπελάσιμος μέσω του Διαδικτύου και θεωρείται μια από τις βασικότερες ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ του. Αλλες υπηρεσίες που είναι προσπελάσιμες μέσω του διαδικτύου είναι το Ηλεκτρονικό Ταχυδρομείο (email), το πρωτόκολλο μεταφοράς αρχείων (ftp) κ.α.
θ) Κυβερνοχώρος ' διότι απο το σπίτι μας, ήμαστε κυβερνήτες του χώρου
Contents |
Δίκτυα υπολογιστών
Δίκτυο ηλεκτρονικών υπολογιστών : Σύνολο ηλεκτρονικών υπολογιστών και τηλεπικοινωνιακού υλικού που χρησιμοποιείται για την ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ τους. Από πολύ νωρίς έγινε επιτακτική η ανάγκη της επικοινωνίας ανθρώπων σε μεγάλες αποστάσεις και η ανταλλαγή πληροφοριών. Γύρω στο 1900 αναπτύχθηκαν κατ' αρχήν τα τηλεφωνικά δίκτυα.
Στη δεκαετία του '50, οι υπολογιστές ενώνονταν απευθείας με τη βοήθεια τηλεφωνικών (αναλογικών) γραμμών. Οι ανάγκες επικοινωνίας όμως αυξάνονταν διαρκώς και στη δεκαετία του '70 άρχισαν να δημιουργούνται ιδιωτικά δίκτυα σε εταιρείες ή επιχειρήσεις για την κάλυψη των αναγκών τους. Σιγά - σιγά, τα δίκτυα άρχισαν να ξεπερνούν τα όρια της επιχείρησης και να επεκτείνονται σε μεγαλύτερα γεωγραφικά όρια. Το 1969 ξεκινά και η λειτουργία του "διαδικτύου" Internet.
Internet
Μια από τις δυνατότητες που δίνουν τα ευρύτατα εξαπλωμένα τηλεπικοινωνιακά δίκτυα είναι η δυνατότητά τους να εξυπηρετήσουν τη μεταφορά πληροφοριών που προέρχονται από ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι αντιλαμβάνονται ότι η εργασία τους αναπτύσσεται ταχύτερα και καλύτερα σε περιβάλλον δικτύου ηλεκτρονικών υπολογιστών. Ένα τέτοιο παγκόσμιο δίκτυο είναι το Internet. Η λέξη Internet σημαίνει "διαδίκτυο", είναι δηλαδή ένα δίκτυο που αποτελείται από άλλα δίκτυα, διάσπαρτα σε όλο τον κόσμο, τα οποία επικοινωνούν μεταξύ τους με το πρωτόκολλο TCP/IP. Το Internet τα τελευταία χρόνια γνωρίζει μία αλματώδη εξάπλωση. Το 1995 υπήρχαν περισσότεροι από 6 εκατομμύρια υπολογιστές συνδεδεμένοι σ'αυτό, με περισσότερους από 20 εκατομμύρια χρήστες σε 90 χώρες.
Η γέννηση του Internet
Πρωταγωνιστικό ρόλο στην εξέλιξη των δικτύων έπαιξε το Γραφείο Προηγμένων Ερευνητικών Προγραμμάτων (ARPA-Advanced Recearch Projects Agency), το οποίο ιδρύθηκε το 1957 από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, σαν απάντηση στην επιτυχία της Σοβιετικής Ένωσης να στείλει τον πύραυλο Σπούτνικ στο διάστημα. Το σημερινό Internet αποτελεί εξέλιξη του ARPANET, ενός δικτύου που άρχισε να αναπτύσσεται πειραματικά στα τέλη της δεκαετίας του 60 στις ΗΠΑ με χρηματοδότηση του ARPA.
Η ιστορία του Internet
Δεκαετία ‘60: ένα ενδιαφέρον πείραμα ξεκινά
Στα πανεπιστήμια των ΗΠΑ οι ερευνητές ξεκινούν να πειραματίζονται με τη διασύνδεση απομακρυσμένων υπολογιστών μεταξύ τους. Το δίκτυο ARPANET γεννιέται το 1969 με πόρους του προγράμματος ARPA (Advanced Research Project Agency) του Υπουργείου Άμυνας, με σκοπό να συνδέσει το Υπουργείο με στρατιωτικούς ερευνητικούς οργανισμούς και να αποτελέσει ένα πείραμα για τη μελέτη της αξιόπιστης λειτουργίας των δικτύων. Στην αρχική του μορφή, το πρόγραμμα απέβλεπε στον πειραματισμό με μια νέα τεχνολογία γνωστή σαν μεταγωγή πακέτων (packet switching), σύμφωνα με την οποία τα προς μετάδοση δεδομένα κόβονται σε πακέτα και πολλοί χρήστες μπορούν να μοιραστούν την ίδια επικοινωνιακή γραμμή. Στόχος ήταν η δημιουργία ενός διαδικτύου που θα εξασφάλιζε την επικοινωνία μεταξύ απομακρυσμένων δικτύων, έστω και αν κάποια από τα ενδιάμεσα συστήματα βρίσκονταν προσωρινά εκτός λειτουργίας. Κάθε πακέτο θα είχε την πληροφορία που χρειάζονταν για να φτάσει στον προορισμό του, όπου και θα γινόταν η επανασύνθεσή του σε δεδομένα τα οποία μπορούσε να χρησιμοποιήσει ο τελικός χρήστης. Το παραπάνω σύστημα θα επέτρεπε σε υπολογιστές να μοιράζονται δεδομένα και σε ερευνητές να υλοποιήσουν το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο.
Δεκαετία ‘70: οι πρώτες συνδέσεις
Το 1973, ξεκινά ένα νέο ερευνητικό πρόγραμμα που ονομάζεται Internetting Project (Πρόγραμμα Διαδικτύωσης) προκειμένου να ξεπεραστούν οι διαφορετικοί τρόποι που χρησιμοποιεί κάθε δίκτυο για να διακινεί τα δεδομένα του. Στόχος είναι η διασύνδεση πιθανώς ανόμοιων δικτύων και η ομοιόμορφη διακίνηση δεδομένων από το ένα δίκτυο στο άλλο. Από την έρευνα γεννιέται μια νέα τεχνική, το Internet Protocol (IP) (Πρωτόκολλο Διαδικτύωσης), από την οποία θα πάρει αργότερα το όνομά του το Internet. Διαφορετικά δίκτυα που χρησιμοποιούν το κοινό πρωτόκολλο IP μπορούν να συνδέονται και να αποτελούν ένα διαδίκτυο. Σε ένα δίκτυο IP όλοι οι υπολογιστές είναι ισοδύναμοι, οπότε τελικά οποιοσδήποτε υπολογιστής του διαδικτύου μπορεί να επικοινωνεί με οποιονδήποτε άλλον. Επίσης, σχεδιάζεται μια άλλη τεχνική για τον έλεγχο της μετάδοσης των δεδομένων, το Transmission Control Protocol (TCP) (Πρωτόκολλο Ελέγχου Μετάδοσης). Ορίζονται προδιαγραφές για τη μεταφορά αρχείων μεταξύ υπολογιστών (FTP) και για το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο (E-mail). Σταδιακά συνδέονται με το ARPANET ιδρύματα από άλλες χώρες, με πρώτα το University College of London (Αγγλία) και το Royal Radar Establishment (Νορβηγία).
Δεκαετία ‘80: ένα παγκόσμιο δίκτυο για την ακαδημαϊκή κοινότητα
Το 1983, το πρωτόκολλο TCP/IP (δηλ. ο συνδυασμός των TCP και IP) αναγνωρίζεται ως πρότυπο από το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ. Η έκδοση του λειτουργικού συστήματος Berkeley UNIX το οποίο περιλαμβάνει το TCP/IP συντελεί στη γρήγορη εξάπλωση της διαδικτύωσης των υπολογιστών. Εκατοντάδες Πανεπιστήμια συνδέουν τους υπολογιστές τους στο ARPANET, το οποίο επιβαρύνεται πολύ και το 1983, χωρίζεται σε δύο τμήματα: στο MILNET (για στρατιωτικές επικοινωνίες) και στο νέο ARPANET (για χρήση αποκλειστικά από την πανεπιστημιακή κοινότητα και συνέχιση της έρευνας στη δικτύωση). Το 1985, το National Science Foundation (NSF) δημιουργεί ένα δικό του γρήγορο δίκτυο, το NSFNET χρησιμοποιώντας το πρωτόκολλο TCP/IP, προκειμένου να συνδέσει πέντε κέντρα υπερ-υπολογιστών μεταξύ τους και με την υπόλοιπη επιστημονική κοινότητα. Στα τέλη της δεκαετίας του ‘80,όλο και περισσότερες χώρες συνδέονται στο NSFNET (Καναδάς, Γαλλία, Σουηδία, Αυστραλία, Γερμανία, Ιταλία, κ.α.). Χιλιάδες πανεπιστήμια και οργανισμοί δημιουργούν τα δικά τους δίκτυα και τα συνδέουν πάνω στο παγκόσμιο αυτό δίκτυο το οποίο αρχίζει να γίνεται γνωστό σαν INTERNET και να εξαπλώνεται με τρομερούς ρυθμούς σε ολόκληρο τον κόσμο. Το 1990, το ARPANET πλέον καταργείται.
Δεκαετία ‘90: ένα παγκόσμιο δίκτυο για όλους
Όλο και περισσότερες χώρες συνδέονται στο NSFNET, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα τo 1990. Το 1993, το εργαστήριο CERN στην Ελβετία παρουσιάζει το World Wide Web (WWW) (Παγκόσμιο Ιστό) που αναπτύχθηκε από τον Tim Berners-Lee. Πρόκειται για ένα σύστημα διασύνδεσης πληροφοριών σε μορφή πολυμέσων (multimedia) που βρίσκονται αποθηκευμένες σε χιλιάδες υπολογιστές του Internet σε ολόκληρο τον κόσμο και παρουσίασής τους σε ηλεκτρονικές σελίδες, στις οποίες μπορεί να περιηγηθεί κανείς χρησιμοποιώντας το ποντίκι. To γραφικό αυτό περιβάλλον έκανε την εξερεύνηση του Internet προσιτή στον απλό χρήστη. Παράλληλα, εμφανίζονται στο Internet διάφορα εμπορικά δίκτυα που ανήκουν σε εταιρίες παροχής υπηρεσιών Internet (Internet Service Providers - ISP) και προσφέρουν πρόσβαση στο Internet για όλους. Οποιοσδήποτε διαθέτει PC και modem μπορεί να συνδεθεί με το Internet σε τιμές που μειώνονται διαρκώς. Το 1995, το NSFNET καταργείται πλέον επίσημα και το φορτίο του μεταφέρεται σε εμπορικά δίκτυα. Η ανακάλυψη του WWW σε συνδυασμό με την ευκολία απόκτησης πρόσβασης στο Internet προσέλκυσε έναν μεγάλο αριθμό καινούργιων χρηστών και έφερε την “έκρηξη” που παρακολουθήσαμε τα τελευταία χρόνια. Σήμερα, το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της Γης ζει σε χώρες που είναι συνδεδεμένες στο Internet. Παρατηρούμε ότι καθημερινά περιοδικά και εφημερίδες εκδίδονται “on-line” και μας παραπέμπουν στις διευθύνσεις τους, επιχειρήσεις και ιδιώτες φτιάχνουν τις δικές τους σελίδες στο WWW,κλπ. Είναι προφανές ότι το Internet δεν αποτελεί πλέον ένα δίκτυο των φοιτητών και των ερευνητών, αλλά ότι επεκτείνεται και επιδρά στις καθημερινές πρακτικές όλων μας. Ήδη μιλάμε για ηλεκτρονικό εμπόριο, τηλεεργασία, τηλεκπαίδευση, τηλεϊατρική, κλπ. μέσα από το Internet.
Web και Internet: 2 διαφορετικά πράγματα
Ο Ιστός ( World Wide Web = www )είναι ακριβώς ένας από τους τρόπους με τον οποίο οι πληροφορίες μπορούν να διαδοθούν μέσω του Διαδικτύου. Το Διαδίκτυο, όχι ο Ιστός, χρησιμοποιείται επίσης για το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, για τα μηνύματα τύπου instant_message, για μεταφορά αρχείων (FTP) κτλ. Έτσι δηλαδή ο Ιστός είναι ακριβώς ένα τμήμα του Διαδικτύου. Άρα οι δύο όροι δεν είναι συνώνυμοι και δεν πρέπει να συγχέονται.
Ο Ιστός ( World Wide Web= www) αναπτύχθηκε από τον Tim Berners-Lee το 1989 στο [1] Κέντρο Πυρηνικών Μελετών και Ερευνών (CERN) στην Ελβετία και συνεχίστηκε από τον Robert Cailliau το 1990 [2]. Στις Ηνωμένες Πολιτείες Ηνωμένες Πολιτείες τον Δεκέμβριο του 1991, στο Κέντρο γραμμικών επιταχυντών του Στάνφορντ (SLAC) στην Καλιφόρνια αναπτύχθηκε επίσης ένας ακόμη web server.
Το 1995 ο Tim Berners-Lee και ο Robert Cailliau μοιράστηκαν το βραβείο της Association for Computing (ACM) Software System για την ανάτυξη του World-Wide Web με τους M.Andreesen και E.Bina του National Center for Supercomputing Applications (NCSA) του Πανεπιστημίου του Illinois, όπου από τις αρχές του 1993 είχε κυκλοφορήσει ο Mosaic (φυλλομετρητής των Χ-Windows).
Δύο βασικά χαρακτηριστικά του Internet
Ένα βασικό χαρακτηριστικό του Internet είναι ότι μπορεί να συνδέει υπολογιστές διαφορετικού τύπου, δηλ. υπολογιστές που μπορεί να διαφέρουν όσον αφορά την αρχιτεκτονική του υλικού (hardware), το λειτουργικό σύστημα που χρησιμοποιούν και το πρωτόκολλο δικτύωσης που εφαρμόζεται στο τοπικό τους δίκτυο. Ακριβώς εξαιτίας αυτής της ευελιξίας του, εξαπλώθηκε σε ολόκληρο τον πλανήτη κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών. Ένα άλλο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό του Internet είναι ότι είναι αποκεντρωμένο και αυτοδιαχειριζόμενο. Δεν υπάρχει δηλαδή κάποιος κεντρικός οργανισμός που να το διευθύνει και να παίρνει συνολικά αποφάσεις σχετικά με το είδος των πληροφοριών που διακινούνται, τις υπηρεσίες που παρέχονται από τους διάφορους υπολογιστές του ή τη διαχείρισή του. Καθένα από τα μικρότερα δίκτυα που το αποτελούν διατηρεί την αυτονομία του και είναι το ίδιο υπεύθυνο για το είδος των πληροφοριών που διακινεί, τις υπηρεσίες που προσφέρουν οι υπολογιστές του και τη διαχείρισή του.
Τι μας προσφέρει το Internet
Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν το Internet βασικά για δύο πράγματα: α) για να αντλήσουν πληροφορίες και β) για να επικοινωνήσουν με άλλους ανθρώπους που είναι κι αυτοί χρήστες του. Μπορούμε να θεωρήσουμε το Internet σαν μια τεράστια αποθήκη πληροφορίας, μια παγκόσμια βιβλιοθήκη. Στους υπολογιστές του, βρίσκονται αποθηκευμένα χιλιάδες Gigabytes πληροφορίας, αρκετά από τα οποία διατίθενται ελεύθερα στους χρήστες του. Έτσι λοιπόν έχουμε τη δυνατότητα να χρησιμοποιούμε απομακρυσμένες βάσεις δεδομένων, να ανακτάμε αρχεία με προγράμματα, εικόνες, κείμενα, κλπ., να έχουμε πρόσβαση σε βιβλιοθήκες, να διαβάζουμε ηλεκτρονικές εφημερίδες και περιοδικά, ακόμη και να παρακολουθούμε ραδιοφωνικά προγράμματα. Το Internet είναι επίσης ένα μέσο που μας επιτρέπει να ερχόμαστε σε επαφή με άλλους ανθρώπους γρήγορα και εύκολα. Μπορούμε λοιπόν να ανταλλάξουμε ηλεκτρονικά μηνύματα ή να μιλήσουμε “ζωντανά” με έναν φίλο μας που βρίσκεται π.χ. στις ΗΠΑ, στην Κίνα ή σε κάποιο άλλο μέρος του κόσμου, να γνωρίσουμε καινούργιους ανθρώπους, να εγγραφούμε σε λίστες συζητήσεων εάν μας ενδιαφέρουν οι απόψεις των άλλων γύρω από κάποιο θέμα ή ακόμη να παίξουμε μια σειρά από παιχνίδια με πολλούς αντιπάλους ταυτόχρονα που μπορεί να βρίσκονται διασκορπισμένοι σε διάφορα μέρη της γης. Με το Internet λοιπόν μπορούμε να κάνουμε το γύρο του κόσμου χωρίς να χρειαστεί να μετακινηθούμε από τον υπολογιστή μας.
Το πρωτόκολλο TCP/IP
Στην καθημερινή μας ζωή, πρωτόκολλο είναι ένα σύνολο από συμβάσεις που καθορίζουν το πώς πρέπει να πραγματοποιηθεί κάποια διαδικασία. Στον κόσμο των δικτύων, πρωτόκολλο είναι ένα σύνολο από συμβάσεις που καθορίζουν το πώς ανταλλάσσουν μεταξύ τους δεδομένα οι υπολογιστές του δικτύου. Το πρωτόκολλο είναι αυτό που καθορίζει το πώς διακινούνται τα δεδομένα, το πώς γίνεται ο έλεγχος και ο χειρισμός των λαθών, κλπ. Το Internet δεν είναι ένα απλό δίκτυο, αλλά ένα διαδίκτυο. Χρειάζεται επομένως ένα σύνολο από συμβάσεις που να καθορίζουν το πώς ανταλλάσσουν μεταξύ τους δεδομένα υπολογιστές που μπορεί να είναι διαφορετικού τύπου και να ανήκουν σε διαφορετικά δίκτυα. Ακριβώς αυτό το σύνολο συμβάσεων προσφέρει το TCP/IP. Όλοι οι υπολογιστές που είναι συνδεδεμένοι στα χιλιάδες μικρότερα δίκτυα του Internet τρέχουν το πρωτόκολλο TCP/IP κι έτσι μιλούν μια κοινή γλώσσα που τους επιτρέπει να συνεννοούνται παρά τις διαφορές τους. Το Internet χρησιμοποιεί την τεχνολογία μεταγωγής πακέτων για τη μεταφορά των δεδομένων: τα δεδομένα κόβονται σε κομμάτια που ονομάζονται πακέτα και σε κάθε πακέτο μπαίνει μια “επικεφαλίδα” με τις διευθύνσεις του υπολογιστή - αποστολέα και του υπολογιστή - παραλήπτη. Σημειώνουμε ότι σε κάθε υπολογιστή του Internet αντιστοιχίζεται μία διεύθυνση που ονομάζεται διεύθυνση IP (περισσότερα γι αυτές τις διευθύνσεις στην επόμενη παράγραφο).
Το πρωτόκολλο IP είναι υπεύθυνο για το πέρασμα του πακέτου από υπολογιστή σε υπολογιστή μέσα από το “σύννεφο” των συνδέσεων. Καθώς το IP δρομολογεί το κάθε πακέτο μέσα στο δίκτυο, προσπαθεί να το παραδώσει, αλλά δεν μπορεί να εγγυηθεί ούτε ότι το πακέτο θα φτάσει στον προορισμό του ούτε ότι τα διάφορα πακέτα που αποτελούν τα αρχικά δεδομένα θα φτάσουν με τη σειρά με την οποία στάλθηκαν ούτε ότι το περιεχόμενο των πακέτων θα φτάσει αναλλοίωτο. Το TCP προσφέρει ένα αξιόπιστο πρωτόκολλο πάνω από το IP. Εγγυάται ότι τα πακέτα θα παραδοθούν στον προορισμό τους, ότι θα φτάσουν με τη σειρά με την οποία στάλθηκαν και ότι τα περιεχόμενα των πακέτων θα φτάσουν αναλλοίωτα (δηλ. όπως στάλθηκαν). Το TCP δουλεύει ως εξής:
το κάθε πακέτο δεδομένων αριθμείται. Ο υπολογιστής - παραλήπτης και ο υπολογιστής - αποστολέας, αλλά όχι οι ενδιάμεσοι υπολογιστές, παρακολουθούν τους αριθμούς των πακέτων και ανταλλάσσουν μεταξύ τους πληροφορίες. Ο παραλήπτης λαμβάνει το πρώτο πακέτο, το δεύτερο, κλπ. Σε περίπτωση που παρουσιαστεί κάποιο πρόβλημα στο δίκτυο είτε χαθεί κάποιο πακέτο κατά τη διάρκεια της μετάδοσης, το ξαναζητάει και ο αποστολέας είναι υπεύθυνος για την αναμετάδοση του. Ο παραλήπτης ελέγχει επίσης αν το περιεχόμενο των πακέτων φτάνει σωστά. Η μέθοδος αυτή εξασφαλίζει αξιοπιστία και ταχύτητα διότι οι ενδιάμεσοι υπολογιστές δεν εκτελούν ελέγχους.
Τώρα λοιπόν που γνωρίσαμε το TCP/IP μπορούμε να δώσουμε έναν πιο “επίσημο” ορισμό του Internet: ένα δίκτυο αποτελούμενο από δίκτυα υπολογιστών που επικοινωνούν χρησιμοποιώντας το πρωτόκολλο TCP/IP. Όπως θα δούμε παρακάτω, η διαδρομή που ακολουθεί ένα πακέτο μέσα από το “σύννεφο” των συνδέσεων δεν είναι προκαθορισμένη.
ΙΝΤΕΡΝΕΤ:Ο παράδεισος της Δημοκρατίας
Ο κυβερνοχώρος αποτελεί τη μεγαλύτερη ευκαιρία της ανθρωπότητας να κατακτήσει τη Δημοκρατία σε παγκόσμιο επίπεδο γκρεμίζοντας τα τείχη που ορθώνουν η αμάθεια, ο ρατσισμός, ο φασισμός και η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.Απαιτείται επειγόντως να "σαρώσει" καλύπτοντας κάθε γωνιά του πλανήτη και κυρίως τις χώρες εκείνες που κατατρύχονται ακόμη από δικτατορίες κάθε είδους είτε στρατιωτικές είτε θρησκευτικές για να αποκτήσουν οι πολίτες τους πρόσβαση στην υπόλοιπη υφήλιο, στη γνώση, στην πολιτισμική επικοινωνία, στην ίδια τη ζωή.
